Cultuurfonds

Cultuurfonds

door Herman Keppy

Vanwege het NSDAP-lidmaatschap is zijn naam geschrapt uit het Prins Bernhard Cultuurfonds. Deelname aan een mislukte staatsgreep, de Lockheedaffaire en seksuele escapades waren niet genoeg reden. Vanaf nu is het alleen maar Cultuurfonds, het had sowieso nooit de naam van ome Bennie mogen dragen.
In de eerste jaren van WO2 waren Suriname en Nederlands-Indië nog vrij. Met name in Indië werd veel geld ingezameld voor de strijd van Nederland tegen de nazi’s. Dat mondde uit in het Spitfire Fonds. Uit dat fonds werden inderdaad zo’n honderd Spitfires gekocht, maar ook de huisvesting en het levensonderhoud van Nederlandse vluchtelingen in Zwitserland werden ervan bekostigd. Na de oorlog bleek er nog geld over.*
Men besloot dat te gebruiken voor een nieuw cultuurfonds: het Prins Bernhard Fonds. Terwijl die man er niks mee had te maken. Het (Indische) geld had wellicht anders moeten worden besteed, bijvoorbeeld aan de overtocht van de Indische gemeenschap (die mocht de bootpassage en hulp in Nederland zelf betalen) en de huisvesting van de Molukse groep (die kwam in krakkemikkige barakken terecht).
Tegenwoordig zijn heel veel fondsen ondergebracht in de moloch Cultuurfonds, dat op die manier een monopoliepositie bezit, al was het omdat dezelfde groep mensen beslist over al die verschillende fondsen. Cultuurfonds? Tai anjing, zou wijlen mijn vader zeggen.

* Voor meer informatie, zie mijn boek Zijn jullie kerels of lafaards? De Indische en Indonesische strijd tegen de nazi's, 1940-1945, uitgeverij West, 2019